ความแตกต่างระหว่าง DWDM และ OTN

DWDM และ OTN เป็นระบบทางเทคนิคสองระบบที่พัฒนาโดยเทคโนโลยีการส่งผ่านความยาวคลื่นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา: DWDM ถือได้ว่าเป็น PDH ก่อนหน้า (การส่งผ่านแบบจุดต่อจุด) และบริการออนไลน์และออฟไลน์เสร็จสมบูรณ์บน ODF ผ่านฮาร์ดจัมเปอร์OTN ก็เหมือนกับ SDH (เครือข่ายประเภทต่างๆ) โดยมีฟังก์ชั่นการเชื่อมต่อข้าม (ไม่ว่าจะเป็นการเชื่อมต่อข้ามของชั้นไฟฟ้าหรือชั้นแสง)

 ด้วยการเร่งกระบวนการของ ALL IP อย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน โดยไม่คำนึงถึงกระดูกสันหลังของประเทศ กระดูกสันหลังระดับจังหวัด หรือระบบ WDM เครือข่ายท้องถิ่น OTN จึงเป็นกระแสหลักในการเลือกอุปกรณ์ในระยะเริ่มต้นของการสร้างเครือข่ายอุปกรณ์ OTN ได้ค่อยๆ เปลี่ยนอุปกรณ์ DWDM ด้วยข้อได้เปรียบที่เป็นเอกลักษณ์ (คล้ายกับอุปกรณ์ SDH ที่มาแทนที่อุปกรณ์ PDH)เนื่องจากเทคโนโลยีใหม่และรูปแบบผลิตภัณฑ์ใหม่ OTN ได้กลายเป็นจุดสนใจของอุตสาหกรรมปัจจุบันบทความนี้จะวิเคราะห์และเปรียบเทียบ DWDM อุปกรณ์และเทคโนโลยี OTN

1 แนวคิดพื้นฐานของ DWDM และ OTN

ด้วยการเปลี่ยนแปลงข้อกำหนดและรายละเอียดการบริการ จำเป็นต้องทวีคูณบริการที่มีรายละเอียดขนาดใหญ่ผ่านเส้นใยนำแสง (เส้นใยเดี่ยวหรือเส้นใยคู่) จากนั้นจึงแบ่งออกเป็นความยาวคลื่นที่แตกต่างกันสำหรับการส่งสัญญาณทางไกลเทคโนโลยีมัลติเพล็กซ์แบบแบ่งความยาวคลื่นจะเกิดขึ้นตามเวลาที่ต้องการ

DWDM คือการมัลติเพล็กซ์แบบแบ่งความยาวคลื่น (Wavelength Division Multiplexing) ซึ่งมัลติเพล็กซ์สัญญาณแสงของความยาวคลื่นที่แตกต่างกันให้เป็นเส้นใยเดียวกันเพื่อการส่งผ่านเทคโนโลยี WDM เป็นเทคโนโลยีการแบ่งความยาวคลื่นแบบดั้งเดิมที่เติบโตเต็มที่มานานกว่าสิบปีสามารถแบ่งออกเป็นสองข้อกำหนด: มัลติเพล็กซ์การแบ่งความยาวคลื่นเบาบาง (CWDM) โดยมีช่วงความยาวคลื่นขนาดใหญ่ (20 นาโนเมตร);มัลติเพล็กซ์การแบ่งความยาวคลื่นหนาแน่น (DWDM) โดยมีช่วงความยาวคลื่นเล็ก ๆ (น้อยกว่าหรือเท่ากับ 0.8 นาโนเมตร)เนื่องจากระยะการส่งข้อมูลที่สั้นของ CWDM อุปกรณ์ DWDM จำนวนมากจึงถูกปรับใช้ในเครือข่ายการส่งข้อมูลที่มีอยู่ของผู้ให้บริการหลายราย

ระบบ DWDM แบบเปิดประกอบด้วยส่วนต่างๆ ดังต่อไปนี้: OTM ดำเนินการโหลดและขนถ่ายบริการสำหรับสถานีปลายทางสายออปติคัลให้เสร็จสมบูรณ์ OA ดำเนินการประมวลผลการขยายสัญญาณรีเลย์ออปติคอลล้วนๆ ของสัญญาณมัลติเพล็กซ์สำหรับสถานีขยายสายออปติคอล และ OTU ดำเนินการที่ไม่ได้มาตรฐานให้เสร็จสิ้น ไฟสัญญาณความยาวคลื่นเพื่อตอบสนองฟังก์ชันการแปลงความยาวคลื่น G .694.1(2) ของไฟสัญญาณความยาวคลื่นมาตรฐาน OMU/ODU: ทำให้มัลติเพล็กซ์/ดีมัลติเพล็กซ์ของไฟสัญญาณความยาวคลื่นคงที่ G.694.1(2) สมบูรณ์ OBA (เครื่องขยายสัญญาณเสียง) ปรับปรุง พลังของสัญญาณแสงที่รวมกันโดยการเพิ่ม ซึ่งจะเป็นการเพิ่มพลังงานแสงเอาท์พุตของแต่ละความยาวคลื่น และ OPA (การขยายสัญญาณล่วงหน้า) จะปรับปรุงความไวในการรับของความยาวคลื่นแต่ละความยาวโดยการเพิ่มพลังงานแสงของสัญญาณมัลติเพล็กซ์อินพุต

OTN คือเครือข่ายการขนส่งด้วยแสง (เครือข่ายการขนส่งด้วยแสง) หรือที่รู้จักในชื่อ OTH (ลำดับชั้นการขนส่งด้วยแสง) ใน ITU-Tได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานของการแบ่งความยาวคลื่นแบบดั้งเดิมและรวมข้อดีของ DWDM และ SDHโดยผสานรวมข้อดีของโดเมนออปติคอลและการประมวลผลโดเมนทางไฟฟ้า ให้ความสามารถในการรับส่งข้อมูลขนาดใหญ่ การเชื่อมต่อความยาวคลื่น/ความยาวคลื่นย่อยที่โปร่งใสอย่างสมบูรณ์ และการป้องกันระดับพาหะ และเป็นเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยมสำหรับการส่งบริการอนุภาคขนาดใหญ่บรอดแบนด์ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ผู้ปฏิบัติงานได้ปรับใช้อุปกรณ์ OTN ในเครือข่ายการส่งข้อมูลขนาดใหญ่

2 การเปรียบเทียบลักษณะทางเทคนิคของ DWDM และ OTN

แม้ว่าระบบ DWDM จะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการส่งผ่านของใยแก้วนำแสงได้อย่างมาก และรองรับการส่งผ่านบริการที่มีรายละเอียดขนาดใหญ่ เนื่องจากข้อจำกัดของเทคโนโลยีการแบ่งความยาวคลื่น ความยาวคลื่นจะถูกกำหนดค่าในรูปแบบจุดต่อจุด และไม่สามารถปรับแบบไดนามิกได้อัตราการใช้ทรัพยากรไม่สูงและความยืดหยุ่นในการปรับบริการยังไม่เพียงพอกระแสธุรกิจมีการเปลี่ยนแปลง และการปรับตัวก็ซับซ้อนมากการจัดกำหนดการระหว่างบริการ DWDM ส่วนใหญ่เป็นการจัดกำหนดการทางกายภาพบน ODFการจัดการเครือข่ายจะตรวจสอบประสิทธิภาพของเลเยอร์ออปติคัลเท่านั้น (ไบต์การจัดการเครือข่ายมีน้อยและข้อมูลการจัดการเครือข่ายก็ทำได้ง่าย) และมีวิธีแก้ไขปัญหาเพียงเล็กน้อยและมีความยากในการบำรุงรักษาสูง

OTN สืบทอดฟังก์ชันการส่งข้อมูลความจุขนาดใหญ่ของ DWDM และมีความสามารถในการกำหนดเวลาร่วมและการป้องกันออปโตอิเล็กทรอนิกส์ที่ยืดหยุ่นด้วยการแนะนำเทคโนโลยี ROADM เทคโนโลยี OTH การห่อหุ้มและระนาบควบคุม G.709 จะช่วยแก้ปัญหาเครือข่าย WDM แบบดั้งเดิมที่ไม่มีความสามารถในการกำหนดเวลาบริการความยาวคลื่น/ความยาวคลื่นย่อย, ความสามารถด้านเครือข่ายที่อ่อนแอ, ความสามารถในการป้องกันที่อ่อนแอ และปัญหาอื่นๆเลเยอร์ไฟฟ้าใช้การตั้งเวลาตามความยาวคลื่นย่อย (เช่น อนุภาค GE, 2.5G, 10G, 40G, 100G) และการตั้งเวลาเลเยอร์ออปติคัลจะขึ้นอยู่กับความยาวคลื่น 10G, 40G หรือ 100G เป็นหลัก โดยมีการใช้แบนด์วิธสูงมีไบต์โอเวอร์เฮดมากมาย และฟังก์ชัน OAM /P นั้นแข็งแกร่งกว่า WDM

นอกจากนี้ OTN และ DWDM สามารถใช้ร่วมกันบนเลเยอร์ออปติคัลได้ ความแตกต่างคือ OTN มีเฟรมย่อยของเลเยอร์ไฟฟ้าดังนั้น อุปกรณ์ DWDM บางตัวบนเครือข่ายที่มีอยู่จึงถูกเพิ่มด้วยเฟรมย่อยการเชื่อมต่อข้ามแบบอิเล็กทรอนิกส์และอัปเกรดเป็น OTN

3 การเปรียบเทียบเครือข่าย DWDM และ OTN

เครือข่ายแบบผสมของ OTN และ DWDM จะสูญเสียข้อดีของ OTN (โครงสร้างเฟรมแตกต่างจาก WDM แบบเดิม และการเชื่อมต่อจะได้รับผลกระทบ)

เนื่องจากการเชื่อมต่อข้ามแบบออปติคอล OTN นั้นส่วนใหญ่ใช้งานโดยโมดูล ROADM (โหลดด้วยสวิตช์ WSS) เมื่อพิจารณาถึงราคาที่สูงของ ROADM, OM/OD และ OADM จึงถูกใช้เพื่อสร้างเครือข่ายวงแหวนและเครือข่ายลูกโซ่ในเครือข่าย OTN

สำหรับเครือข่ายที่ถูกล่ามโซ่ (เช่น สายสัญญาณหลักทางไกล) ข้อดีของ OTN นั้นไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากบริการระดับกลางและวิธีการป้องกันค่อนข้างคงที่ แต่ยังคงมีข้อดีในบางแง่มุม (ประสิทธิภาพของช่องสัญญาณสูงทำให้ต้นทุนต่ำกว่า WDM ดั้งเดิม) เครือข่าย trunk ปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้ DWDM และ OTN สำหรับเครือข่ายที่ซ้อนทับ

สำหรับเครือข่ายท้องถิ่น เนื่องจากบริการจำเป็นต้องเชื่อมต่อบ่อยครั้ง โครงสร้างเครือข่ายมีการเปลี่ยนแปลงและกำหนดเวลาบ่อยครั้ง และวิธีการป้องกันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอย่างยืดหยุ่น WDM แบบเดิมจึงต้องไม่สามารถทำได้ข้อดีของการใช้เครือข่าย OTN นั้นชัดเจนในตัวเอง

OTN ให้ความสามารถในการจัดการแต่ละความยาวคลื่นบนเส้นใยแต่ละเส้น และ OTN สามารถปรับให้เข้ากับการพัฒนาเครือข่ายในอนาคตได้ดีขึ้น

4 การเปรียบเทียบบริการผู้ถือ DWDM และ OTN

ความต้องการครอสโอเวอร์ทางไฟฟ้าแบบ OTN มาจากการเกิดขึ้นของอัตรา 10G คลื่นเดี่ยวเมื่อช่องสัญญาณถึง 10G OTU ของช่องสามารถรับ 4*2.5G หรือ 8 ถึง 9 GE ได้DWDM ใช้วิธีการแบบจุดต่อจุดหากความต้องการบริการมีน้อย การลงทุนของ OTU ดูเหมือนจะสิ้นเปลืองด้วยเหตุนี้ จึงจำเป็นต้องแนะนำฟังก์ชันการเชื่อมต่อข้ามที่คล้ายกับ SDH บน DWDM เพื่อที่จะพัฒนาฟังก์ชันการเชื่อมต่อข้ามทางไฟฟ้าของ OTN

OTN มีความสามารถในการครอสโอเวอร์แบบไฟฟ้า กล่าวคือ ความสามารถในการครอสโอเวอร์แบบอัตราย่อยต่อช่องสัญญาณ (คล้ายกับ SDH)ในเวลาเดียวกัน การเชื่อมต่อข้ามแสงและการเชื่อมต่อข้ามไฟฟ้าเป็นอิสระจากกันหากมีความสามารถในการเชื่อมต่อข้ามด้วยแสง แต่ไม่มีการเชื่อมต่อข้ามทางไฟฟ้า หรือมีการเชื่อมต่อข้ามทางไฟฟ้าโดยไม่มีการเชื่อมต่อข้ามด้วยแสง ก็สามารถเรียกว่า OTN

เนื่องจากความแตกต่างในรูปแบบการสร้างเครือข่าย (ต้นทุน อนุภาคบริการ และทิศทางการไหล) วิธีครอสโอเวอร์แบบไฟฟ้าจึงมักใช้ในประเทศจีน และวิธีการครอสโอเวอร์แบบออปติคอลส่วนใหญ่จะใช้ในต่างประเทศ

5. สรุป

จากการวิเคราะห์และเปรียบเทียบข้างต้น จะเห็นได้ว่า OTN และ DWDM มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทั้งในด้านเทคโนโลยีและการใช้งานจากมุมมองของความสามารถในการเชื่อมต่อข้าม รายละเอียดบริการ และความยืดหยุ่นของเครือข่าย OTN มีประสิทธิภาพมากและสามารถตอบสนองความต้องการการเชื่อมต่อข้ามเครือข่ายในอนาคตได้ดียิ่งขึ้น

เนื่องจากความโปร่งใสของการส่งบริการระบบ OTN ความสามารถในการแก้ไขข้อผิดพลาดที่แข็งแกร่ง ความสามารถในการกำหนดเวลาเลเยอร์แสง/ไฟฟ้าที่ยืดหยุ่น ความสามารถในการจัดการการบำรุงรักษา และความสามารถในการปรับขนาดความจุของอุปกรณ์ (อุปกรณ์ 80*100G อยู่ในเชิงพาณิชย์แล้ว) เครือข่ายการส่งสัญญาณต่างๆ การแนะนำอุปกรณ์ OTN มี กลายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้